Nazywam się Elżbieta Szczęsna. Mam córkę i syna. W wieku 19 lat syn powiedział mi, że jest gejem. Przyznaję, był to dla mnie szok połączony z całą masą pytań. Co to znaczy? Jakie będzie jego życie? Jak zareagują znajomi? Nigdy jednak nie przestałam syna tak samo mocno kochać i wspierać w jego życiu osobistym.
 |
| Elżbieta Szczęsna z synem, © Leszek Zych / Polityka |
Pamiętam jednocześnie, że brakowało mi wówczas osób, z którymi mogłabym podzielić się moimi wątpliwościami. Osób, którym ten temat byłby znany i które z własnego doświadczenia mogłyby odpowiedzieć na moje pytania. Wszystko na szczęście potoczyło się dobrze i dziś z radością patrzę, jak moja córka i mój syn zakładają rodziny i staram się ich z całego serca wspierać.
Mimo to cały czas towarzyszył mi smutek, gdy myślałam o tysiącach mam i ojców, którzy skonfrontowani z coming outem dziecka pozostają z tą wiedzą najczęściej samotni. Ja też potrzebowałam czasu i odwagi, by móc o tym rozmawiać bez oporów. Początkowy strach, jak zareagują inni mijał. Postanowiłam, że coś muszę zrobić.
Sześć lat temu rozpoczęłam prowadzenie w stowarzyszeniu Lambda grupy wsparcia dla rodzin i bliskich osób LGBT. Od tego czasu spotykam się z regularnie z rodzicami, którzy mają problemy z coming outem swojego dziecka. Dzięki temu poznałam głębiej problemy, z jakimi borykają się bliscy lesbijek i gejów ale również osób transpłciowych.
Już wówczas myślałam o założeniu stowarzyszenia zajmującego się tą tematyką. W zeszłym roku zostałam zaproszona do podzielenia się moim doświadczeniem podczas organizowanych przez Kampanię Przeciw Homofobii warsztatów dla rodziców. Poznałam wówczas matki, które -podobnie jak ja – chciały wspomóc nie tylko swoje dzieci ale również inne osoby LGBT oraz ich bliskich. Nazwałyśmy nasze stowarzyszenie „Akceptacja”, ponieważ chcemy aby lesbijki, geje, biseksualiści i osoby transpłciowe byli przez społeczeństwo akceptowani, takim jakimi są. Ale zaakceptować nasze dzieci musimy najpierw my sami.
w Niemczech (LSVD) – 13 kwietnia 2013
